माझी कविता
येई पावसाची सर ;
गंध मातीतून सुटे.
तशी मनाच्या गाभारी ;
कविता मज भेटे ॥
पायी बांधुनिया चाळ ;
कधी रुणुझुणु पैंजण.
माझी कविता येते ;
माझी बनून साजन. ॥
कधी दवाचा दहीवर ;
कधी पळसाचा बहर.
होते खट्याळ कविता ;
सैरभैर अंगभर. ॥
कधी कान्हाची बासरी ;
कधी कंचुकीची गाठ.
माझी कविता दाविते ;
कधी रुसुनिया पाठ ॥
कधी दीनाची झोपडी ;
कधी महालाची दाशी.
कधी रांगत रांगत ;
माझी कविता दाराशी. ॥
कधी सूर्य होऊनिया ;
क्षितीज कवे घेते.
कधी स्फुंदत रुसत ;
कविता साज लेते . ॥
फुलपाखरा सारखी.
भिर्रभिर्रते रानात.
दारी कोकीळा गाते.
माझ्या कविता मनांत. ॥
कधी पाऊस रानचा ;
कधी शेतातला भात.
माझी कविता येतिया
ओठातून गात गात. ॥
✒ प्रा.श्री.धनाजी जनार्दन बुटेरे
पोई ; कल्याण; ठाणे.
djbutere@blogspot.com
(C) :- Copyright
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा